Прасторава-часавая тэорыя псіхічнага здароўя і яго расстройстваў: індывідуальныя прастора і час як першааснова свядомасці чалавека

Abstract

Аўтарамі паказана, што індывідуальныя прастора і час з’яўляюцца фундаментам фарміравання свя­домасці чалавека. У выніку іх мадэлявання ў працэсе ўзаемадзеяння паўшар’яў галаўнога мозгу становіцца магчымым кантроль, рэгуляванне і праграмаванне псіхічнай дзейнасці на ўзроўні свядомасці. Парушэнні ў індывідуальных прасторы і часе чалавека, што робяць іх неадпаведнымі прасторава­часавым характа­рыстыкам знешняга свету, выклікаюць змены ўласцівага здаровым людзям базавага патэрну свядомасці, якія прыводзяць да псіхічных расстройстваў.