Прасторава-часавая тэорыя псіхічнага здароўя і яго расстройстваў: характарыстыка прасторава-часавых мадэляў афектыўных расстройстваў. Частка 1

Abstract

Вынікі праведзенага аўтарамі прасторава-часавага аналізу афектыўных расстройстваў паказалі, што сутнасць апошніх заключаецца ў празмерных павышэнні і зніжэнні ступеняў індывідуальных прасторава-часавых асіметрый на працягу аднаго эпізоду, у выніку чаго з цыклу сон–няспанне выпадаюць стабільныя фазы няспання і сну, а пераходныя – да няспання і сну – гіпертрафіруюцца. Індывідуальны час пацыентаў становіцца аднанакіраваным наперад і ўверх пры маніі або назад і ўніз пры дэпрэсіі, што прыводзіць да парушэнняў індывідуальных прасторава-часавых мадэляў з гіпербалізацыяй або мінімізацыяй сфер свядомасці пацыентаў.