Прасторава-часавая тэорыя псіхічнага здароўя і яго расстройстваў: прасторава-часавая арганізація шызафрэніі

Abstract

Аўтарамі прадстаўлена прасторава-часавая мадэль шызафрэніі у яе трансфармацыях на працягу развіцця расстройства, у аснове якіх палягае сіметрызацыя індывідуальных прасторы і часу пацыентаў са зменай відаў сіметрыі з люстранай на трансляцыйную, што выклікае фундаментальныя перабудовы згаданай мадэлі. Люстраныя павароты індывідуальнай прасторава-часавай мадэлі пацыентаў улева запускаюць ход «інверсійнага гадзінніка» з адваротным рухам часу, якія фарміруюць «мінус»-зону, дзе адбываецца негатывізацыя свядомасці пацыентаў і на платформе якой фарміруецца негатыўная і, ў большасці выпадкаў, – прадуктыўная клінічная сімптаматыка. Уступленне ў сілу трансляцыйнай сіметрыі ўключае механізм множання парушанай прасторава-часавай мадэлі, што ў клініцы праяўляецца стэрэатыпіямі ў рухальнай і псіхічнай сферах пацыентаў. Працяглая рэплікацыя свядомасці прыводзіць да прагрэсіравання яе абера- цый. Ва ўмовах руху індывідуальнага часу назад адбываецца рэгрэс названай мадэлі з наступнымі анігіляцыяй індывідуальных прасторы і часу пацыентаў, дэструкцыяй прасторава-часавай мадэлі, знікненнем іх свядомасці і распадам псіхічнай дзейнасці.